Kliksafe in coronatijd
Ineens was alles anders. En mochten we niet meer naar kantoor. Allemaal thuis aan het werk. En contact alleen digitaal. Hoe is het om dan aan het roer te staan van een organisatie? Wat moet je wel doen, of juist niet? Ik vroeg onze directie, Herman en Bert Jan, digitaal hoe zij deze periode hebben ervaren. Hieronder lees je hun bevindingen.
Bert Jan:
Wat vind je lastig aan deze coronatijd?
Wat ik heel erg mis, is het sociale contact en het spontane wat daar vaak mee gepaard gaat. Iedereen zit ver weg en je voelt geen feedback, geen emotie en niks non-verbaals. Voorbeeld is de weekopening of een presentatie aan het personeel. Dat gaat nu digitaal, en is eenrichtingverkeer. Je ziet niet eens een knikje of een schuifel of een zucht of iets dergelijks. Dat is helemaal niks voor mij. Ik kijk de mensen graag in de ogen, want die zijn een spiegel der ziel.
Hoe vind je dat je medewerkers het doen deze tijd?
Voor de collega’s niets dan lof. Ze doen het echt geweldig, niet een uitgezonderd. Natuurlijk is het voor de een makkelijker dan voor de ander. De een heeft thuis een betere werkplek dan de ander. Maar ze doen het echt voortreffelijk. Klanten merken het verschil niet en de betrokkenheid bij Kliksafe blijft zoals die altijd was: enorm groot.
Wat doe jij allemaal om je team blij te houden?
Je probeert toch zoveel mogelijk contact te houden en daar waar je weet dat ze het moeilijk hebben, geef je extra aandacht. Verder doen we er alles aan om het thuiswerken zo goed mogelijk te faciliteren met allerlei middelen zoals stoel en bureau, extra schermen, koptelefoons etc.
Ik ben ruim een maand geleden met de Kliksafe Caddy vol met pioenrozen bij alle collega’s langs geweest, en heb ze persoonlijk een bos bloemen overhandigd.
Heb je ze ergens mee verrast?
Ja. Ik ben ruim een maand geleden met de Kliksafe Caddy vol met pioenrozen bij alle collega’s langs geweest, en heb ze persoonlijk een bos bloemen overhandigd. Dat werd erg gewaardeerd. Je had even contact, even een woord, even een blik in de ogen.
Wat denk je dat het allerbelangrijkste is nu voor je personeel?
Het allerbelangrijkste is dat we als directie, maar dat geldt ook voor de leidinggevenden, weten wat er onder de mensen leeft. Wat zijn de zorgen, wat zijn de vragen, waar kunnen we ondersteunen etc. Kortom: aandacht geven. Dat is altijd al belangrijk, maar omdat je elkaar vaak lang niet gezien hebt is dit extra belangrijk.
Hoe zie je -voor zover we daar wat over kunnen zeggen- de komende 2 jaar voor je?
Tja… wie het weet, mag het zeggen. Kliksafe opereert in een sector die min-of-meer vitaal is voor de informatievoorziening van mensen. Wij zullen dus niet direct geraakt worden, verwacht ik. Wel zal er meer neerwaartse druk op de prijzen komen als gevolg van de verwachte recessie.
Wat heb je geleerd van deze periode?
Ik was altijd nogal sceptisch over thuiswerken omdat de betrokkenheid van de medewerkers op het werk c.q. bedrijf minder zou zijn. Daarin ben ik beschaamd, omdat dat gewoon niet zo is. Mensen zijn des te meer betrokken en doen des te meer hun best om te laten zien dat ze ook in deze omstandigheden hun werk met plezier doen en hart voor de zaak hebben. Complimenten aan iedereen daarvoor. Daarnaast heb ik geleerd dat dingen die eerst onbespreekbaar waren, nu gewoon zonder schroom gebeuren (bijvoorbeeld vergaderen via Teams en online kerkdiensten met beeld).
Wat wil je nog kwijt hierover?
De lockdown viel ongeveer gelijk met de maatregel om de maximumsnelheid te verlagen naar 100 km/h om de CO2-uitstoot en zo meer te verminderen. Die maatregel viel voor mij in het niet bij de gevolgen van een virus, dat wij als mensen niet in de hand hebben. Het autoverkeer verminderde drastisch, vliegverkeer werd stilgelegd en de economie kwam goeddeels tot stilstand. God trok als het ware aan de noodrem om ons te laten zien dat wij mensen helemaal niets in de hand hebben. De Heere regeert. Dat blijkt hier ten volle. En verder: laten we stoppen met het uitbuiten van de aarde. We plegen roofbouw. Laat de coronatijd voor ons allen een wake-up call zijn.
Herman:
Wat doe jij om jouw team blij te houden?
Ik denk dat ik niet zoveel anders doe dan anders, alleen merk je dat door de fysieke scheiding het moeilijker is om contact te houden. Ik probeer mensen nu waar mogelijk minstens 2x per week online te zien. Als NOC (Network Operation Centre) komen we sinds kort weer 1x per 2 weken fysiek bij elkaar. En in de corona-werkgroep denken we ook met elkaar na over dit punt. Dat is intussen al uitgemond in een plak chocola in de brievenbus en de algemeen directeur aan de deur met een bos bloemen. Wie weet wat er nog meer komt... En natuurlijk hou ik ook de werkplekken, waar mogelijk, in de gaten. Niet iedereen zit er thuis even riant bij.
Wat vind je zelf als directeur lastig aan deze coronatijd?
Ik vind Teams-vergaderingen heel aardig, maar die schieten wel erg tekort wanneer je iemand voor het eerst ontmoet. Ik heb het een keer gedaan, maar aan het eind was het: "Volgende keer IRL (In Real Life)". Dus het is lastiger om nieuwe contacten aan te gaan. Ook al omdat die contacten zichzelf ook aan regels van zijn bedrijf en/of de overheid moeten houden. Ander punt is dat (omdat je niet even bij elkaar binnen loopt) zaken ook wat trager lijken te gaan.
De eerste weken was het echt héél hard werken om alle mensen goed thuis te kunnen laten werken.
Jij bent technisch directeur: hebben jouw technische mensen veel extra werk gehad om iedereen thuis te kunnen laten werken?
Zeker! De eerste weken was het echt héél hard werken om alle mensen goed thuis te kunnen laten werken. Je moet dan denken aan de telefoons, maar ook zaken waar je vanaf kantoor als vanzelfsprekend bij kon komen, die nu opeens ‘beveiligd’ waren voor gebruik van buitenaf. Daarnaast moesten we ook kijken of mensen wel alle juiste apparatuur hadden, wie welk apparaat van kantoor in gebruik had (de monitor van persoon X staat soms thuis bij persoon Y).
Wat heb je geleerd van deze periode?
Het was zo vanzelfsprekend dat je altijd zomaar je collega's (of familie, vrienden, kennissen) kon opzoeken als je dat wilde. Nu dat door de overheidsmaatregelen heel beperkt was, heb ik ontdekt dat ik dat toch meer miste dan ik dacht. Wat ik ook geleerd heb, is dat mensen uiteindelijk best snel een nieuwe situatie kunnen ‘handelen’.
En tenslotte: dat je niet altijd blind moet varen op adviezen van de deskundigen c.q. de overheid... Dat komt mede door contact dat ik had met iemand die longpatiënt is, en die begin januari al de ontwikkelingen in Wuhan volgde via internet. Hij zou een besmetting waarschijnlijk niet overleven. Toen ons RIVM nog beweerde dat de kans klein was dat het virus naar Europa kwam, hadden wij al nagedacht over de gevolgen voor wanneer (niet ‘als’) dat wél zou gebeuren (en de nodige actie ondernomen). We waren dus goed voorbereid.
Zijn er dingen die je anders gaat doen?
Ik denk dat we vaker thuis gaan werken dan voorheen, ook als het coronavirus verdwenen is. Wat ik ook bedacht: in het verleden gingen we voor overleg met relaties naar hen toe of kwamen ze bij ons. Ik zal in de toekomst net zo makkelijk een Teams-overleg inplannen. Scheelt toch mooi een paar uur reistijd, brandstofkosten en milieuvervuiling.
Wat wil je hier zelf nog over kwijt?
Het is een bekend verhaal dat de uitspraak "ik wens je toe dat je in interessante tijden mag leven" een Chinese vervloeking zou zijn. En inderdaad is het veel relaxter om te leven in een periode waarin alles zijn gangetje gaat. Toch vind ik deze tijd ook mooi en boeiend. Niet alleen is het een periode die straks in de geschiedenisboekjes komt, ook zie je dat mensen heel innovatief worden en er mooie initiatieven ontstaan. Maar laten we ook hopen en bidden dat het allemaal niet té interessant wordt ;-).
Reageren?