Ik was eigenlijk… Deel 6: Dorien
Klein, snel, sprankelend en veelzijdig: Dorien! Waste en knipte jarenlang het haar van deftige dames in Wassenaar. Misschien heb je haar weleens aan de telefoon gehad, ze zit nu namelijk bij ons op kantoor – als kcc-medewerker! We duiken haar verleden in en kijken eens hoe ze bij ons terecht kwam.
Hekel aan school
Dorien had altijd al een ontzettende hekel aan school. Al vroeg nam ze zich voor: als ik 16 ben, ga ik van school af! En dat deed ze, exact op haar 16e verjaardag. Ze was in februari jarig, zat toen in de examenklas van de MAVO – en heeft dus geen examen gedaan. Stoer: “Tot op de dag van vandaag heb ik er nooit spijt van gehad”.
Proefkonijn
Doriens zus was kapster. Zij is 7 jaar ouder en deed Doriens haar altijd al. Daarnaast was Dorien ook een mooi proefkonijn voor haar zus. Je raadt het al, dat liep wel eens uit de hand. Zo wilde zuslief Doriens haar eens lichte plukken geven, maar vergat ze de verf eruit te halen. Toen ze het er alsnog uit wilde halen, vielen er complete haarplukken uit…
Diezelfde zus had met haar man een paar kapsalons. En dat -werken in een kapsalon- wilde Dorien ook. Ze ging solliciteren en werd direct aangenomen bij een kapsalon. Daar kon ze 3 dagen per week werken en 2 dagen naar school – zo begon ze aan de kappersopleiding.
Ministersvrouwen
Mag en kun je dan gelijk knippen, vroeg ik Dorien. “O nee” lacht ze, “je begint met haren wassen (toen had je nog speciale wasmeisjes), de bakken waar de rollers in zitten schoonmaken, krullers schoonmaken en de vloer vegen.”
Dorien vond alles leuk in het begin. Ze werkte bij een dameskapsalon in Wassenaar en er kwamen vooral veel ministersvrouwen en ook acteurs. Ze leerde het vak door veel te kijken naar wat de kappers deden, en door dingen aan te geven -zoals rollers- en dan de kunst af te kijken.
Op school leerde ze heel veel. Eerst mocht ze bijvoorbeeld de laatste rollers van een permanentje indraaien. Naarmate ze langer op school zat, leerde ze ook het echte knippen. Na 4 jaar had ze haar diploma op zak voor de dameskapsalon én een specialisatie in lang haar (opsteken en knippen). Met een stop van 7 jaar toen ze kinderen kreeg, heeft ze ongeveer 15 jaar in het kappersvak gezeten.
Wat doe je eigenlijk als kapper?
Knippen, permanenten, watergolven, highlights zetten, verven en kleuren. Ik dacht dat verven en kleuren hetzelfde is, maar nee. Kleuren kan op waterbasis.
“Ook hoort een haaranalyse bij het knippen. Je kijkt naar de haarsoort, of het vet of droog is, wat voor hoofdhuid iemand heeft en zulke dingen. En daarbij hoort ook het adviseren: als de klant iets wil wat helemaal niet bij haar hoofd/huid past, dan moet je dat als kapper signaleren, aangeven en samen naar wat anders zoeken.”
Wat was het leukst?
Dorien vond permanenten het leukst. In de laatste kapsalon waar ze werkte, was een zeer goede kapper – die alleen niet goed kon permanenten. Dorien deed dan de permanent en daarna knipte de kapper het haar in model. O en ik leer nog wat nieuws: je kunt dus permanenten en daarná ook nog watergolven.
Turnen
Na jaren had ze het wel gezien en zei ze de kapsalon vaarwel. Ondertussen was ze verhuisd van Den Haag naar Dronten. Haar kinderen gingen op turnen in Dronten en daar kwam Doriens achtergrond ter sprake. Als kind turnde ze heel veel, zelfs op Olympisch niveau. Toen een van de trainsters overleed, werd Dorien gevraagd te assisteren. Dat deed ze! Zo rolde ze erin en was ze ineens jarenlang iets heel anders: turntrainer. Ook gaf ze gymlessen en aerobics – aan kinderen en volwassenen. Ze vond het heel leuk. Het enige lastige was dat het in de avonduren was, daarom stopte ze er na verloop van tijd mee.
Weer iets heel anders
Heel snel daarna begon Dorien bij ID-DLO - een dierkundig instituut. Ze verzorgde honden en katten, die daar werden gefokt voor medicijnen voor dieren. Dat deed ze zo’n twee jaar, waarna die afdeling ermee stopte en Dorien wegging. Weer stuitte ze op wat anders: ze ging op kantoor werken bij een internetprovider. En leuk dat ze het vond! Zo’n tien jaar later verruilde ze dit werk voor vrijwilligerswerk in de verslavingszorg. Verslavingen als heroïneverslaving, maar ook roken etc. Ze begeleidde vooral de naasten van verslaafden, omdat daar vrij weinig hulp voor is. Heel dankbaar werk. Ook gaf ze graag voorlichting aan hogescholen, samen met een ‘ervaren verslaafde’.
En toen: Kliksafe
Ondertussen kende ze Kliksafe al wel en aasde ze op een baan bij Kliksafe. En ziedaar…. die kwam. Ze werd getipt, solliciteerde, en nu zit ze een jaar bij Kliksafe. Daar werkt ze op het klantcontactcentrum: ze doet de technische ondersteuning en verkoopt onze producten.
En, zit ze al uit te kijken naar haar volgende baan...? Ze lacht. “Nee hoor, ik blijf hier tot m’n pensioen.”
Welke baan vond ze het leukste?
Oei, lastige vraag. Ze vond eigenlijk al het werk even leuk. Ze doet dan ook alles met hart en ziel. Er is één vereiste voor haar: ze moet wel met mensen bezig zijn, want dat is toch het mooiste van alles. Zodra haar hart er niet meer bij is, stopt ze ermee.
Wat maakt het bij Kliksafe zo leuk?
Het team! De mensen zijn erg sociaal, ze leven allemaal met elkaar mee. Daarnaast is het contact met de klant ook heel leuk.
Reageren?